ربع قرن ورشکستگی

 25

بیست و پنج
300
سیصد
1,304.4
یک هزار و سیصد و چهار ممیز چهار دهم!
9,131
نه هزار و صد و سی و یک
219,144
دویست و نوزده هزار و صد و چهل و چهار
13,148,640
سیزده میلیون و صد و چهل و هشت هزار و ششصد و چهل
788,918,400
هفتصد و هشتاد و هشت میلیون و نهصد و هیجده هزار و چهارصد
1,051,891,200
یک میلیارد و پنجاه و یک میلیون و هشتصد و نود و یک هزار و دویست
236,675,520
دویست و سی و شش میلیون و ششصد و هفتاد و پنج هزار و پونصد و بیست

چند روزی هست که به کمک ضرب و تقسیمی که در مدرسه یاد گرفتم این عددها را محاسبه کردم و بدست آوردم (بهتر است بگویم از دست دادم) و نوشتم و از آنوقت به هر بهانه ای بهشان نگاه میکنم هی توی سرم بالا پایین میروم کم و زیادش میکنم و گاهی چندین بار بلند بلند تکرار می کنمشان تا بفهمم عددی که دارم میخوانم چیست!
خب حق دارم آخر بجز زمان مدرسه و آنوقت که توی درس ریاضی و گاه فیزیک و بعضا شیمی یکسری اعداد خیلی بزرگ بزرگ میدیدم دیگر مدتهاست که این عددها را نه دیده ام و نه شنیده ام ( لااقل توی زندگی من گذرشان نیفتاده!)
می گفتم که با خودم حساب میکردم اگر هرکدام ازین عددها یک هزار تومانی بود و این هزار تومانی ها را یکجا جمع میکردم...
بی خیال اصلا دارم هذیان میگم من حتی سیزده میلیون ریال را هم تابحال یکجا ندیده ام چه برسد به این اعداد غریب و بعید و ناآشنا...

اما می دانی این ها اعداد معمولی نیستند، یک بار دیگر برگرد و با دقت بخوان...

می بینی؟ جان دارند، نفس می کشند و سخن می گویند.

اینها همان هایی هستند که در دادگاه این روزها مرا به جرم تلف شدن و تلف کردنشان و تجاوز به حقی که داشتند و یا نداشتند! و در ازای سرمایه ی سوخته شان مجرم میپندارند و از من، منی که یک ورشکسته ی مطلقم داد میطلبند! حقشان را می خواهند. این ها همان سال ها و ماه ها و هفته ها و روزها و ساعت ها و دقیقه ها و ثانیه هایی هستند که من با وعده های دورتر دلشان را خوش کردم که صبر کنید شگفتانه ای در راه است! و موعود فرا می رسد و از رنجی که می برید گنجی حاصل خواهد شد...
و حالا گنج بماند، سود هم یک طرف بماند، اصل سرمایه را هم که اصلا حرفش را نزن... ورشکسته ی مطلقم، بدهکار محض، هیچ ندارم در بساط جز حسرت آنچه رفت و اندوه آنچه انتظارش مرا سوخت...

به بهانه ی پیشواز عید فطر

 از فرداشبِ همان شبی که درباره ی شب تاب ها گفتم یکی یکی گم شدند!

از فرداشبِ همان شب، هر شب که می نشینم لب پنجره و پیِ شب تاب هایِ توی آسمان میگردم و بعد همین ها ک نزدیک ترند و در همسایگی، می بینم ک یک به یک دارند ناپیدا می شوند شب تاب ها! و هر شب کم رنگ تر می شود ردّ نورهای جامانده شان...

امشب توی پنجره های روبرویی دیگر خبری از شب تاب های طبقه ی چهارم و سوم ساختمان دست راست و پنجره سوم از سومین ساختمان دست چپ و حتی همین دخترک همسایه ی پنجره سوم از ساختمان روبرو که هیچوقت ندیدمش هم نیست! 

نمی دانم چه شدند، نگرانشان هستم، نکند جایی رفته اند و توی راه برگشت گم شده باشند و ...

کاش لااقل اگر ردّ نور را نمی بینند آن را بشنوند و  پیدا کنند راه خانه را و برگردند...

کاش این مهربان پر از نور را که توی تاریکی و بی نوری مطلق اینطور ندا می دهد بشنوند...

"توکلت علی الحی الذی لا یموت والحمد لله الذی ولم یتخذ صاحبه و لا ولدا ولم یکن له شریک فی الملک و لم یکن لا ولی من الذل و کبره تکبیراً..."

آه چقدر غصه باید بنشیند به دلم که همین دلخوشی ام را چند شبی است که دریغ کرده اند از گوش های در حسرتِ شنیدنِ نورم...

حالا باید غصه ی گم شدنِ صدای نور را هم به دل بکشم...

 - این یک ماه تموم شد و من نفهمیدم تو این همه پای اون پنجره تماشای چی نشستی توی تاریکی؟

 + مامان! چرا دیگه صدای اذان مسجد نمیاد؟

 - نمیاد! انقدر که از توی تلویزیون اذان شنیدیم نفهمیدم صدای اذان مسجد نمیاد!

 + : |

 - خب حالا چه فرقی می کنه دختر! اذان اذانه از توی تلویزیون بشنوی یا از مسجد!

 + ... ( فرق می کنه، فرق می کنه؛ پس شب تاب های گم شده چجور راه خونه رو پیدا کنن ؟ )

فکر.میکند:

شاید احتمالش هست که بساطِ مهمانی تمام شده و جمع کرده اند و رفته اند و من دیر رسیده ام و منتظرم که صاحب خانه سفره ای گشاید و پذیرایی کند از مهمان ناخوانده ای که دیر آمده!

کرم های شب.تاب

 طبقه چهارم بلوک آخری مجتمع روبرویی

ساختمون روبرویی طبقه ی سوم و چهارم

دوتا ساختمون به سمت راست طبقه چهارم

اون ساختمون بغلیش طبقه دوم

دست چپ سه تا ساختمون چپ تر طبقه سوم

ته کوچه اون ساختمون بزرگه طبقه ی سوم

اون ساختمونا دورتر هم هست اما دیگه معلوم نیست طبقه ی چند هست و توی کدوم کوچه؟

اصلا توی همین کوچه ی خودمون این سمتی که خونه ی ما هست یعنی کدوم پنجره ها نور داره؟

یعنی کسی هم از پشت اون پنجره ها دنبال ردّ نور توی پنجره های این طرف میگرده؟

یعنی ممکن هم هست وقتی پی ردّ نور میگرده منو دیده باشه؟

کاش دختر همسایه ی همین پنجره روبرویی نشسته بود مثل من پی نوربازی و بعد همینجور که دنبال شب.تاب های دیگه می گشتیم یکهو چشممان گره میخورد چشم هم، من براش دست تکون میدادم و ذوقِ قندی که توی دلم آب میشد از چشمهام سرریز میشد و تا چشمای او که پشت پنجره نشسته میرسید و از چشمهای ذوق زدش به لبش شرّه میکرد و لبخند که میزد نور میپاشید تا این طرف و...

آه، چه حیف که نیستی پشت پنجره! 

 اصلا نمیدونم پشت پنجره روبرویی که هیچوقت اونطرف پردشو ندیدم دختری با ذوق کشف شب.تاب های نیمه شب هست؟ و یا اصلا هیچ دختری هست!؟

هستی؟ آهاااااااااای دخترِ همسایه ...

 - یک ساعته پشت اون پنجره نشستی به چی زل زدی دختر؟ پی چی میگردی؟ بیا یه لقمه سحر بخور اذان میشه.

 + مامان! امشب پنجره های روشن زیاد تره از شبای قبل!

 - امشب احیاست دخترم!

 + ؟!

 - شب قدره! شبی که قدر و سرنوشت آدما نوشته میشه! خیلیا که شاید شبای دیگه بیدار نشن یا اصلا حتی روزای دیگرو روزه نباشن این شب و روزا براشون مهمه و قدر میدونن!

 + ...

اگر همسایه روبرویی دختر داشت، و دختر او هم هر شب در جستجوی شب.تاب ها بود یا لااقل همین یک شب او هم پی شب.تاب ها می گشت و بعد توی همین گشتن یکهو چشممان گره میخورد در چشم هم ...