آن زمین که آسمانیان بدان غبطه می خورند اینجاست

+خودت را با جلایش شستشو ده.
+یا فاطِمَة اِشفَعی لی فِی الجَنَّة
+یهویی بود خیلی, اما محتاجش بودم و هستم خیلی تر...

وَ یَقولُ یا لَیتَنی

می دونم,
می دونم چقد خراب کردم,
می دونم...
فقط نگو که هیچ راهی نداره,
نگو که فرصتی نیست,
نگو که دیر رسیدم,
بد رسیدم,
کَج رسیدم...

+ای شقایق های آتش گرفته...

باران شبیه کودکی ام پشت شیشه هاست...

امیرخانی توی ارمیا میگه ماهی بیرون از آب, بخاطر آب خودشو می کُشه؛
باز خوش به حالِ ماهیِ بیرون از آب که مرگ زیبایی داره, بیچاره ماهی ای که توی آب داره خفه میشه...
گاهی که با خودم زمزمه می کنم "ای پریشانی آرام کجایی ای مرگ؟"
جواب میشنوم "مرگ هم چاره ی دلتنگی ماهی ها نیست"

+لعنت به این کلمه ها که هیچوقت اونی نیستن که باید باشن,
  لعنت به این کلمه ها که هیچوقت اونی که باید باشن نیستن,
  لعنت به این کلمه ها که اونی که باید باشن نیستن, هیچوقت.

+... دارم هوای گریه خدایا بهانه ای
(با مصرع توی تیتر می شود یک بیت, از قیصر)

بهانه ی گریه های نیمه شب

گریه کردن, ساعت ندارد, مکان ندارد, مقدمه هم نمی خواهد, نه بهانه, نه دلیل حتی,
گریه کردن فقط یک سوزن می خواهد...
سوزن می خواهد که بزنیش به تاول بغض های باد کرده ات و بترکانیشان,
حالا این سوزن می تواند یک حرف باشد,
یک تنه باشد,
یک عکس باشد,
یک اسم باشد,
یک تاریخ باشد,
یک نگاه باشد,
یک قطره باران باشد,
یک تابلوی سرچهارراه باشد,
یک عدد باشد,
یک...
اصلا هیچ کدام اینها هم می تواند نباشد, نباشد و ته همینجور شُر شُر بباری وسط بیابانِ لم یزرعِ دل به امیدی که تِنجه ای بروید از بوته ی گل سرخ.

+ یا حبیب الباکین

ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی

+ تمام ذوق زندگانی است دوست .

قُل نارُ جَهنَُم اَشدُّ حَرُا

آخه تو که دمای 35 درجه رو با تمام امکانات سرمایشی و زیر سایه و انواع شربت و آبمیوه خنک تحمل نمی کنی, آتیش جهنمو کجای دلت می خوای بزاری ؟

( وقتی سرِ ظهرِ تابستونِ جهنمی توی تاکسیِ با کولر خاموش بشینی جهان بینیت اصلا دگرگون میشه ! )

+ یا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنى وَ رِقَّةَ جِلْدى وَ دِقَّةَ عَظْمى

وطنـ_دار

آخر یه شیفت لانگ لعنتی, اتاق 404 ...